Witam!
Dziś proponuje rozmowę z dziećmi na temat dzielenia się. Jest to bardzo trudne, nie wszyscy potrafią podzielić się czymś z drugą osobą. Warto jest ćwiczyć tą czynność w różnych sytuacjach domowych, możemy bawić się w „dzielenie się”, odgrywać różne scenki w naszych domach z udziałem domowników, czy pluszaków, lalek, zabawek, aby ukazać sens i istotę tej czynności. Proponuję także odnieść się do doświadczeń własnych i dziecka. Historyjka społeczna przedstawiona niżej ułatwi Państwu zadanie. Po jej przeczytaniu możemy poprosić dziecko, aby opowiedziało o swoich „przygodach” z dzieleniem się w szkole, przedszkolu czy w domu, niech opowie czy miało jakieś trudności, czy przyszło mu to z łatwością, czy było z siebie dumne, jakie emocje pojawiały się – niech dziecko je nazwie. Możemy poprosić, aby wykonało rysunek przedstawiający sytuację, w której się z kimś czymś podzieliło. Pamiętajmy, że aby zrozumieć istotę dzielenia się, nasze dzieci muszą najpierw poczuć, że są właścicielami czegoś, że coś do nich należy, że mogą decydować o tym przedmiocie i same zgodzić się na pożyczenie lub oddanie tej rzeczy ( np. dziecko dostało cukierki i są one tylko jego, może zdecydować czy poczęstuje brata / siostrę ; dziecko ma swoją zabawkę i może zdecydować o pożyczeniu jej koleżance lub zgodzić się, aby młodsze rodzeństwo też się tą zabawką pobawiło). Warto jest przy okazji takich rozmów tłumaczyć dziecku jakie zachowania są dobre i pożądane przez nas. Chwalmy i zauważajmy najmniejsze próby dzielenia się naszych dzieci! Pokażmy wtedy swoje zadowolenie!:)
Życzę udanych rozmów! – Zuzanna Zubowicz – psycholog
Zapraszam do zapoznania się z poniższą historyjką społeczną:
„Teraz się uczę, czym jest dzielenie się. Są takie chwile, kiedy ktoś prosi mnie, żeby się z nim czymś podzielić. Czasami moja mama prosi mnie, żeby się z nią czymś podzielić. Czasami mój tata prosi mnie, żeby się z nim czymś podzielić. Czasami kolega z klasy prosi mnie, żeby się z nim czymś podzielić. Jeśli wiadomo, czym jest dzielenie się i dlaczego ludzie to robią, łatwiej jest się dzielić.
Czasami dzielimy coś na części. Jeśli ktoś ma wielki tort czekoladowy i jest dwanaście osób, które mają na niego ochotę, każda osoba dostaje swoją część. Każdy kawałek to czyjaś część. A jeśli każda część będzie takiej samej wielkości, będzie sprawiedliwie.
Kiedy indziej coś dzielimy na części, ale nie jest tak, że każda część jest taka sama lub ma tę samą wielkość. Tak jest w przypadku dzielenia się drugim śniadaniem. Będę miał na drugie śniadanie kanapkę, jabłko i paczkę herbatników. Jeśli postanowię zjeść kanapkę i jabłko, a herbatniki oddam koledze z klasy, będzie to oznaczało, że podzieliłem się drugim śniadaniem.
Bywa, że ludzie dzielą rzecz, która nie może zostać podzielona. Kiedy czwórka dzieci siedzi na kanapie, dzieci dzielą się kanapą.
Ludzie również dzielą się, wykonując na zmianę różne czynności. Członkowie mojej rodziny dzielą się jednym komputerem. Każda osoba korzysta z komputera w inny sposób. Mama czasami używa go, aby znaleźć przepisy. Moja siostra używa go podczas odrabiania pracy domowej. Nie możemy wszyscy jednocześnie używać komputera. Tak więc każdy członek rodziny używa go po kolei.
Dzieci z wiekiem się uczą, jak się dzielić. Wiele dzieci odkrywa, że dzielenie się jest na ogół miłe. Dzielenie się pomaga w nawiązywaniu przyjaźni. Mama i tata też kiedyś byli dziećmi.
Z wiekiem nauczyli się, jak się dzielić. Będą potrafili odpowiedzieć na moje pytania dotyczące dzielenia się. Z czasem będę się starał dowiedzieć więcej na temat tego, czym jest dzielenie się.”
Źródło : książka Carol Gray „ Nowe historyjki społeczne” – Historyjka nr 62